![]() |
Vraag: Waarom mogen we zo weinig van God?Bij sommige mensen bestaat het beeld van een bekrompen christelijk geloof waarin je bijna niets mag. Vanuit die context kun je jezelf afvragen: Waarom verbied God ons zo'n beetje alles? Misschien denkt u zelfs: Waarom verbied God ons zo'n beetje alles wat leuk is? Antwoord: Wij hebben autonomie.Het antwoord op deze vraag is eigenlijk een ontkenning van het gegeven: God verbiedt ons in principe niets. Hij heeft ons autonomie gegeven. Dit is een heel belangrijk principe als je God wilt kunnen begrijpen. Wat hij wel zegt is, er zijn dingen die je beter niet kunt doen want de gevolgen daarvan zijn niet goed. In veel gevallen zegt hij dat ook nog eens heel ondubbelzinnig. U kunt kunt deze aanwijzingen de naam “Verbod” geven. In eerste instantie lijkt het nu alsof ik er een beetje omheen draai, maar laat me dit verduidelijken: Stel u voor, u bent een verstandige liefhebbende vader en u hebt kleine kinderen. Doorgaans zult u uw kinderen willen behoeden voor onheil. Als u langs water woont, of langs een drukke weg, dan zet u een hek om uw tuin om te voorkomen dat uw kind in onwetendheid haar ongeluk tegemoet gaat. U stelt grenzen. Niet omdat u het leuk vind uw kind te beknotten, niet omdat u uzelf belangrijk vindt en graag anderen overheerst, ook niet omdat uw kind niet mag lopen, niet omdat ze niet naar het water zou mogen kijken, maar wel omdat u graag ziet dat het de kans krijgt op te groeien in een veilige omgeving. U wilt niet dat haar onervarenheid haar dood word of dat het verwond raakt. U wilt niet dat dit jonge leven waar u van houdt in de kiem gesmoord word. Nu zult u misschien denken, dat is heel mooi, maar ik ben geen klein kind, die vergelijking gaat dus niet op. Mijn antwoord daarop is: in de ogen van mensen bent u misschien volwassen, maar in de ogen van God bent u een onervaren kind wat geen weet heeft van de gevaren op deze wereld. Zoals een klein kind geen weet heeft van auto's, zo heeft u waarschijnlijk geen weet van wat er zich in de geestelijke wereld afspeelt. Weet u welke strijd er om uw ziel gestreden word? En welke verleidingen u worden voorgehouden? Weet u hoe vaak u al hebt toegehapt en wat dit met u heeft gedaan? Waar komt die epidemie aan scheidingen vandaan? Als u hier enig inzicht in heeft dan stelt u de vraag hierboven niet. U zou dan zien dat er een nauwkeurige overeenkomst is tussen de dingen waarvan de bijbel zegt dat we ze niet moeten doen, en de dingen die ons beschadigen. In de huidige maatschappij worden we bestookt met beelden en indrukken die slecht voor ons zijn maar die we als normaal zijn gaan zien. Roddel, leugen, manipulatie, lust, wraak, haat, corruptie, overdaad, het is allemaal voor het grijpen en “iedereen doet het.” Daarnaast is er een onafzienbare lijst van occulte praktijken die tegenwoordig openlijk geadverteerd worden. Waarzeggerij, hekserij, geesten oproepen, het is tegenwoordig allemaal interessant en men is nieuwsgierig. Ik zie dan dat kleine kindje nieuwsgierig aan de waterkant in het water kijken en met een grassprietje naar de visjes wijzen. Onder haar voetjes zie ik het zand afbrokkelen en in het water vallen. Wat mij dan opvalt is dat onze schepper geen hek om de tuin heeft gezet. Maar dat is toch vreemd? Wij die onze kinderen afschermen met een hek, beschuldigen onze schepper ervan dat wij, zijn kinderen, niets mogen? Onze schepper raad ons inderdaad vrij veel dingen af, maar dat heeft uitsluitend te maken met ons welzijn. Hij doet precies dat wat je van een verantwoordelijke vader verwachten mag. Het doet hem verdriet als hij ons huwelijk kapot ziet gaan omdat we dachten dat een keertje vreemd gaan wel kon, als onze kinderen aan de drugs gaan omdat ze geen eigen mening durfden hebben, als we geslachtsziekten krijgen omdat we ons zelf niet kunnen beheersen. Hij raad ons ook ten sterkste af om ons op enige manier in te laten met geestelijke machten die we niet kennen. Niet omdat hij het zo grappig vind om ons te beknotten maar omdat hij weet waar we mee te maken krijgen. De krachten die aangeroepen worden door het occulte zullen je altijd schade berokkenen. Het is dus niet zo zeer het overtreden van de bijbelse leefregels waarvoor je “bestraft word”, de bijbelse aanwijzing is er om jou te beschermen tegen gevaren die je niet kunt overzien. De menselijke geest laat zich echter niet zo makkelijk beperkingen opleggen, daar zijn we veel te opstandig voor en dat is de rede dat God dit toelaat. God ziet het met medelijden aan. Hij ziet hoe we vervolgens de gevolgen moeten dragen en hoe we onze boosheid vervolgens weer op een ander afreageren. Hij gaat heel ver in onze autonomie, zo ver zelfs dat ik dat vaak niet begrijpen kan. Dat betekent niet dat ik het beter weet dan Hij, ik geef gewoon toe dat ik dit niet goed begrijp. Uiteindelijk zou ik de vraag aan God willen stellen: Waarom laat u toch ze veel toe aan ons onwetende schepsels die niet kunnen zien wat we aanrichten? Uw geduld met ons verbijsterd me. Maar misschien heb ik het antwoord op deze vraag hiervoor al gegeven: “De menselijke geest laat zich niet zo makkelijk beperkingen opleggen”, dir wekt onze opstandigheid op. God accepteert ons ja slechtst dan als het vrijwillig is, als het uit ons zelf op komt hem te volgen. In deze context wil ik u graag wijzen op een profetie in psalm 32. Dit is een van die psalmen waarin David aan het woord is maar waar er 2 verzen (8-9) tussendoor staan waarin de toon van de tekst wijzigt en waarin de spreker niet David is maar God zelf, een profetie dus: - Ik let
op u,
|
![]() ![]() |