Home pag.      christelijke-antwoorden.nl

Dilemma: Gedachten over God

Wie is god? Daar zijn wel nuttige dingen over te zeggen waarbij we ons veilig aan het Woord houden, voor zover we dat kunnen vatten. Wat ik hier wil doen is daar wat voorbij gaan en, uitgaande van het woord wat gedachten die soms door mijn hoofd gaan, uitschrijven. Deze kunnen de waarheid benaderen, of ze kunnen daarvan afdwalen. Het doel van deze tekst is echter om over het wezen van God na te denken, om Hem te zoeken, om de grenzen van onze geest op te zoeken, maar vooral om het soms wat rigide beeld wat we van God hebben losser te maken en ruimte te maken voor en ons bewust te maken van wat we niet weten. Te vaak zoeken we onze zekerheid in het “weten”, in het “zien” en in het “antwoorden hebben op alle vragen”.

God is een en god is drie: God de vader, God de Zoon en God de geest. Dit is een van de meest uitdagende tegenstellingen waar christenen mee worstelen.

Als je in het nieuwe testament kijkt dan spreekt Jezus over deze die heel duidelijk als over 3 aparte persoonlijkheden. Als hij zegt: Ik doe alleen wat ik de Vader zie doen (Johannes 5:19), of: Niemand weet wanneer dit zal gebeuren, alleen de Vader weet het(Marcus 13:32), dan gaat het hier voor ons begrip duidelijk over verschillende personen. Ook de uitspraak dat beledigingen aan hemzelf vergeeflijk zijn, maar beledigingen aan de Geest onvergeeflijk zijn, maakt het wat lastig om deze twee als dezelfde te zien. Ook hier gaat het om twee verschillende personen. Toch staat er in de bijbel ook heel duidelijk dat God een is. Nu las ik ergens, dat het woord “een” wat hiervoor in de grondtekst gebruikt word, niet een, in de betekenis van “ondeelbaar” betekend, maar een, in de betekenis van “eenheid”.

Genesis 1, 27
[27] En God schiep de mens als zijn beeld; als het beeld van God schiep Hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen.

Matteüs 19, 6
[5] En dat Hij gezegd heeft: Daarom zal een mens zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één zijn? [6] Ze zijn dus niet meer twee, maar één.

Als je deze twee bijbel-verzen met elkaar in verband brengt dan krijgt onze worsteling met het begrip een, ineens een hele andere lading. Want in hoeverre zijn wij getrouwde eigenlijk een? In hoeverre projecteren we onze eigen gebrokenheid op God? Aangezien ons begrip van eenheid gebroken is, gebrekkig, zo je wilt, kunnen we ons niet goed voorstellen wat die eenheid inhoud.

Ons begrip van het woord eenheid heeft minstens twee problemen.

  • In ons huwelijk tonen we zelden de nederigheid en dienstbaarheid die Jezus ons voordeed
  • In ons huwelijk zijn we zelden of nooit zo een van geest en van wil dat elk conflict bij voorbaat niet bestaand is

Eigenlijk kennen we deze eenheid niet. God heeft deze gebrokenheid (gebroken betekend naast “defect” ook “verdeeld”) niet. Hij is een van geest, verdeeldheid is bij Hem een non-issue. Het zou dus best wel eens zo kunnen zijn dat ons probleem met het vatten van wie God is hem niet zit in de tegenstelling die het woord drie-eenheid bij ons oproept, maar meer in het onvermogen om te vatten wat eenheid werkelijk betekend.

Probeer je voor de aardigheid eens voor te stellen hoe een huwelijk functioneert waarin beide partners zichzelf verloochenen, zich op elkaar en de behoeften van de ander richten en waarbij ze dienstbaar zijn aan elkaar. Je moet er daarbij vanuit gaan dat de geest gewillig is en dat het vlees gekruisigd. Hoe wil je die twee tegen elkaar opzetten? Je kunt dat proberen door ze, door het vertellen van leugens, uit elkaar te drijven. Maar wat nu als ze ook vol zijn van de Geest en ze elke leugen doorzien, Wat dan? Zo'n huwelijk laat zich alleen nog door de dood breken.

Als je je dit inbeeld dan krijg je misschien een beetje een beeld van hoe een huwelijk bedoeld is, en waarom God zegt dat wij geschapen zijn naar zijn beeld, twee in eenheid. (De derde laat ik nu even buiten de vergelijking)

Nu ga ik een stapje verder en laat ik mijn gedachten uitgaan naar wat ik niet weten kan. Wat nu, als God, naast drie verschillende personen, ook nog eens drie heel verschillende personen is met heel verschillende eigenschappen, net als in het huwelijk verschillen maar elkaar aanvullend?

Zo zou je “de alwetendheid” en “de rede” aan de Vader kunnen toewijzen, “de liefde” en “de menselijke gestalte” aan Jezus, “de almacht” en “de creatie” aan de Geest, zomaar een voorbeeld. In hoeverre conflicteert dit beeld met wat er in de bijbel staat? Volgens mij zou zoiets best kunnen. Het kan best dat alle drie de personen alle goddelijke eigenschappen hebben, het zou kunnen dat ze alle goddelijke eigenschappen hebben maar ongelijk in kracht, net als bij man en vrouw, en het zou zelfs kunnen dat sommige gaven bij een van hen ontbreken. Doordat de bijbel hierover zwijgt, en doordat de eenheid van God dergelijke verschillen betekenisloos maakt, kunnen we dit helemaal niet weten. In een eenheid is elke gave een gave voor allen. Wij mensen zijn zo verdeeld dat we continu tot eenheid aangespoord moeten worden (Kor 4:26). Voor God is dit vanzelfsprekend.

Ik vermoed dat God hierover zwijgt omdat het in onze aard licht om te verdelen. (Korintiërs 1:12-13) Het is ook beslist niet mijn bedoeling om u op het spoor van geestelijke verdichtselen (menselijke redenaties) te zetten maar veel meer om uw geest te openen voor het wezen van God, voor zijn eenheid. Probeer te begrijpen wat eenheid is en u komt in uw geloof dichter bij God.


Home pag.